Vakitti
Vakitti aşkın nağmesi bir zamanlardı
Sadece hüküm vardı oda bir zamanlardı Şaibeli gülüşler vardı oda evvel zamandandı Konuşmak vardı insanlığa adanmamış Çağrılar vardı kul niyetine yaşanan Ebebeyinler vardı kulak çekmek modaydı Kalmadı varsa da külleri oda arza ulaştı Eksiklik vardı arar olduk tamamlamak Çokça çabaydı bulunan saygı vardı Hal hatır sormak el öpmek için uzanan Eller vardı Çocuklar vardı neşemsi bülbüller Cam gibi parlak kıvamda şekerler vardı Beslenilmeyi düşünmeyen satıcılar vardı Anneler vardı ve onun yastığına bir ömür Boyu uzanan beyler şimdi sualsiz kalmak mı Mühim olan dinleniyorum o Vakit bu vakit değildi evet sadece Vakitti. İbrahim KANDAMAR 01.03.2010 |