TABUTLAR KALKAR YÜREĞİMİN KENARINDANiç sesimin içli içli serzenişi uykuların kapısını aralar düşlerim yetmez çıkmaz sokaklarımın labirentini çözmeye puzzel parçaları kayıp kayıplar kuyu diplerine saklanmış gölgeme iç sesimi yüklemiş bir bedende iki kişi konuşur dinler dinler ağlar ağlar güler ağırlığımda yük hamallığımda ayaksızlar yola düşer iç sesin telinde kulağa acı hüzzam değer hüzün çöker kalp anadan üryan dökülür sızlama cızırtı yapar yapraklar gibi sallanır adım’a adın değer beyaz kefenler giyer ayaksız bedenler açılır kalbimin tabutları ben her gece içimde duasız kapatırım tabutunu tabutlar kalkar yüreğimin kenarından o tabutlar konuşur yargısız infaz etme ! etme !!! kulaklarım sese sağır gözlerim yalana kör dilim astı sözcüklerini bir bir affın da bir sınırı yolun da bir sonu var Sibel Karagöz |