BİR YAZ AKŞAMI
bir yaz akşamı ufukta
kızıla boyanmıştı yorgun gün bense yalnızlığımı kuşanmış zihnimin odalarında dolaşıyordum öylesine hapsetmiştim ki kendimi suskunluğumun mahkumiyetine yalnızlığımın umarsız tenhalığında güz ayazları vururken ruhuma gözlerimin sisli göğünden yağmaya hazır hüzün bulutları geçiyor ha yağdı ha yağacak yine kendimi dinliyorum bu gece de kaybolmak istiyorum içimdeki açık denizde gönlümün dalgaları fırtınalı bir günde kabına sığmayan kıyıya vuran hırçın dalgalar gibi gece gece nasılda çağlıyor umudu yitik,boynu bükük düşlerim yürek burkan,iç sızlatan bir kenara gizlenen çocuk gibi nasılda sessiz sedasız ağlıyor mavi hüzünler gecenin geç saatlerinde boş bakışlarla raks ediyor gecenin kara gözlerine bakarak sonsuzluğun karanlığında ay gülümsüyor yüzüme parlak bir yıldız ışık saçıyor geceye kulağımda çınlıyor bir ney sesi acep var mıdır sevgiden ötesi? içimdeki mahzene nefes nefese koşarak gelen bu sonbahar da neyin nesi? hani nerede şimdi? tükenmeyen umut deryası çırpındıkça attığım kulaçlar nasıl da gelip geçti gençliğimi çalan yıllar... hayatın acımasızlığında saçımda aklar,gözümde yaşlar dilimde ahlar,içimde vahlar kaşıdıkça kabuk bağlamayan yaralar gecenin çığlığında nasılda karalar bağlar ya sensiz geçen baharlar? dünya benim olsa neye yarar bir ben kalıyorum gönlümün sahilinde darmadağın bir enkazdan sonra acıdan kıvransam,sızlansam da geceler boyu tuz basıyorum kanayan yaralarıma dokunmayın benim çocuk yanlarıma bahar gözlerimden yaşlar damlıyor kül rengi solgun yanaklarıma soruyorum sana,reva mı bu bana? ömrümüzün ikindi vaktinde ne kaldı senden benden geriye gizemi derinliğinde saklı şiirlerden hüzünlü şarkıların sözlerinden başka? AYLA CERMEN TÜFEKÇİ |
Güzel bir müzik eşliğinde, güzel bir şiir okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...