intiharlar duyuruyor tenimin kuruluğu taze intiharlar bir bir düşüyor yuvarlanıp kopuyor yüzeye zar zor tutmuş ince kökleri çıldırtıyor delirtiyor gebertiyor sessizlik ve benim benliğim anlatamıyor beni yetmiyor lugatım yetmiyor zihnim güçsüz uzaklığım cehalete yaslı bilgim ve dönmeyen dimağım sırtına gökdelen çökmüş bir zemin katım...
yıldırımlardı şairlerin silahları göz yaşıydı satırlar baştan başa karamsarlık karanlık ve gülün hikayesi beslerdi güçsüz parmaklarını sevgiliydi hep asaleten sarsıntılar ve o nazarlarda eritirdi ömrünü kambur sırtında ki utancı kalbinden bacaklarına sonra ayaklarına inen yere vuran o sancı inancı...
tabiat ananın saçlarından yer yüzüne ulaşan sular hayat veremezdi gagasız kuşlar ve dilsiz yılanlara...
anlayacağın ezelden ebede hasret kokardı her satır hasret kokmalıydı anlatılmaz başka kelimelerde bu kadar yağmur tanesi hep aynı alıntılar kıyameti getirir ve her aşığı yakardı ateşi sevdanın ulaşılamayan meşhur leylalar doğar kavrulan mecnunlar sırf masalları destanları beslemek uğruna can verirdi karıncalar azmi taşırken sonsuzluğa yılmadan ayakları yere basan basmayan her canlı onlara manasızca bakar küllerini saçardı ölülerinin nehre...
kim bilir denizler ne kadar bıkmıştır mavilikten gökyüzü ne denli pişmanlıkla aynı yerinde durdu dağlar gibi...
bir o kadar karmaşık kırışık yüzlerin feryadı nice intihar nazarı değdi yeryüzüne asırlardır uykusuz topraklar asırlardır yalnız insanlar taşlar...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
kitlesel mezarlık... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
kitlesel mezarlık... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.