DERVİŞAN YILLAR
...
En tanrısal düşlerimdeydim oysa ben hızla kıyâmete dönüyordu dünya fırsat bilip bunu asalaklar vardı tenime üşüşen (dostlarımdılar güyâ ! ) karınca istilâsında bir yılan; yaralı Şahmaran’dan farksızdı tenim ... Bendim ateşte ayılan/ suda bayılan kime verdiysem elimi kopardı kolumu kimi ayağımı kesti, kimi yolumu her önüne gelen bir şeyler alıp götürdü benden tükenmedim; Eyüp sabrı, derin(i)liklerinde ruhumun ... Bırakıversem kendimi yiyip bitireceklerdi beni silkinip doğrulunca yerimden tabana kuvvet kaçıştılar ecele faydası yoktu korkunun ardına bile bakmadı iz de bırakmadı asalakların hiçbiri ... sevenlerim yanımdayken (?) yürekleriyle sözleriyle, gözleriyle dipdiri ... Biliyorum, gelecekler bir gün gerisin geri yazdım kimliklerini hepsinin üstlerinden geçmiş olacak bir bir hayatın içinden geçen ezici silindir... -II- Kimse yanılıp şaşmasın, gör işte gerçeği şimdiden geçmişi / geleceği ... okyanus diplerinden (dür)elenir gelirsin bir dip dalgası belki yeni bir deprem sürer seni kıyılara gün ışığını garipserken basar ayakların yere dokunursun kumsala kürelenip ... kırılmış / yosun misâli çıkıp sulardan kök salarsın bir kıyıda ayrık otu gibi / yarınlara bir boğum gece / bir boğum gündüz ... Kuşlar sevincin olur dalında yine belki bir karınca sunarsın enzimini sebil melâllenirsin ufka dalıp gün kararınca gece başlar, dibindeki yuvada sokulur tenine yumar gözlerini mini mini kuşlar... Sabahı beklersin gece boyu bir karanlık düşlersin bütün karanlıklardan zifir eskisinden daha koyu hızla kıyâmete dönerken dünya zamanın sonudur o an; saatler değil ölümü vuran pili biten derviş, zamanı aşka kuran ... aynı çizgide akrep /yerinde yelkovan salâ sesiyle uyanır /uyur uykusundan ... Şaban AKTAŞ 15.07.2008 -18.07.2008 AGSS SERİSİ |
öğrenemedim bir türlü serbest şiir okumayı..
bu da bir başka eksikliğim..