DÜŞSEL GEZİNTİLERdüşümde uyur uyanık ç’akıl çakıl baktın bakışına ak’tım şelaler açtı hendekleri ben pınar gibi süzüldüm anılarının dizine d’izinin anılarına sesimin sesinden ürktüm de sustum nice sesin soluğu iç çekti için soluğu ahhh dedi neden? niçin? niye ? soru z’amirleri havada uçuştu içim içime sustun dedi anılar çalarken düş’ün kapısına kilit vurdu dile açkı insan dedi insan içten içe konuşur konuşur... konuşmakta yorulur dil susar yürek kanar muhatapsız tüm’celer iyeliksiz boşluğu kanat kanat döver sen gök gürültüsü dersin bulutlar göğün tokatları insan rahmet der ben sen’sizlik derim Sibel Karagöz |