Bilemedim işte.

Düşünemedim, böyle olacağını
Başkalarının, benim yüzümden üzüleceğini
Sonra, benim üzüleceğimi
Düşünemedim.

Nereden bilecektim’ ki, kötüymüş kaderim
Herkesi etkisi altına alacaktı.
Yakacaktı.
Yıkacaktı, yakıp kavuracaktı ateşi yanarken
Canlar yanacaktı, kavgalar olacaktı
Bunlar olacağına kırılaydı, keşke kalem tutan ellerim.
Düşünemedim dedim’ ya zamanında
Düşünemedim.

Ne kaderim, varmış meğerse
Üstelik ben’ de, tam aptalın biriymişim
Araştırmamışım.
Sorup soruşturmamışım, kafama göre hareket etmişim.
İnsan bu kadar’ mı aptal olur.

Ulan aptal,
Önce bir araştırsana, sorsana duygularına göre hareket etmeden önce bilenden
Yok, aptalım’ ya, sormayı soruşturmayı nereden bileyim.
Düşünemedim aptallığım yüzünden işte.

Cahilim desem cahil değilim.
İyi kötü mürekkep yalamışlığım’ da vardı benim.
Demek’ ki ben, şeytana uymuşum.
Aldanmışım
Kim bilir belki ‘de kandırılmışım.
Sonucun böyle olacağını nereden bileyim.
Bilemedim.
Düşünemedim bilemedim işte.

Hepsi benim suçum.
Birilerinin çektiği, benim gibi bir aptalın yüzünden
Şimdi ben, kimden af dileyim.
Bu saatten sonra, kime ne desem faydası olmaz bunun.
Olan olmuş, biten bitmiş, aradan mevsimler yıllar gelmiş geçmiş.
Beterin beteri var.
İşte bunun için şükrediyorum, her aklıma geldikçe buna şükür diyorum.
Aslında ben, yalınız yaptığım hatalarıma kızan değil.
Doğduğum için, pişman olan aptalın biriyim.

27 Temmuz 20
Ahmet Yüksel Şanlı er