HÜZNÜME BEREKETAk alnıma leke sürmedim amma Kurumuş ağacın dalı demişler Bence ben cennetin gülüyüm amma Ardımdan dikenli çalı demişler Altındım bulandım kara çamura Lakin benzetildim tuzsuz hamura Ölünce mi gözüm döner mahmura Yaşarken zalimin feli demişler Kim bilir belkide sizden hasibim Levhi Mahfuzda ben mi muhasibim Hüznüme bereket buymuş nasibim Faydasız yağmurun seli demişler Derim ki düşünün kefen biçmeden Dürüstçe karayı aktan seçmeden Kararı vermişler yudum içmeden Telvesiz kahvenin falı demişler Bir kere doğdum bin kere öldüm Her kes çamurdan da tek ben mi küldüm Kendime söyledim kendime güldüm Duydum ki farise deli demişler |
Kurumuş ağacın dalı demişler
Bence ben cennetin gülüyüm amma
Ardımdan dikenli çalı demişler
Biz kendimizi biliyorsak el ne derse desin sen ne olursan ol istersen
Hızır ol sana bir kulp takarlar insanlar keşke iyiye iyi kötüye kötü deseler
Dünyada zalimler gülmezdi dünya zalimlerin dünyası
Tebrik ederim anlamlı bir şiir okudum gönlüne sağlık Şair saygılar