Ölüm Şiiri
On sekizinde çıktı evden,
Çoğu insan gördü yolda yürürken. Biri farketti onu, Öldürmek için kurban ararken... 🍀 Ne suçu vardı Özgecan’ın,Pınar’ın,Şule’nin? Ne suçu vardı gülmenin? Ne suçu vardı açık saçın? Kırmızı rujun,ya da dekoltenin? 🍀 Hani yetmezdi insani güçler gülümsemeleri söndürmeye! Hani eller değemezdi gökten gelene! Ne oldu kalbe,ruha,vicdana? Ne geldi başlarına bir yüzyılda? 🍀 Şimdi her gün bir gül ölüyor taşın altında, Kimse bilmiyor kim kimin umrunda! Ölüm,defterde bir şiir sanki, Okuyanlar anlamıyor,tekrarlıyor boşu boşuna! |