ben arsız bir ölüm büyüttümben arsız bir ölüm büyüttüm yüreğimde saçları Leyla olan geceydi gözleri şehla olan gece dünyayı gülüşüne sığdıran bir çocuk olsaydı zaman... ben biraz sayrí biraz ürkek korkup kaçmıştım kendimden kendimden öteydi her şey ellerim ellerim değildi biliyorsun bundandı dokunmayışím dikeni yeni ğõğermiş gúl dalına sen ki gül dalına umutlar asardın Hıdırellez’de umut dala asılínca dal kururdu oysa ağaç kururdu ben ölsem sen yaşasan ben gitsem sen kalsan bir an... ben arsız bir sevi büyüttüm yüreğimde cam gibi parlaması ondandı gözlerinin sözlerinin alev alev yakması ondan. mor bir kışa çalmış günün gölgesi düşmüşken yüzüme ben arsız bir ölüm büyüttüm yüreğimde 26/07/2020 ödemiş |