Dağ ve Ben
Hafif bir esinti,
Hava serin, Ağustos böcekleri toplanmış, Bir dağın başındayım. Çam ağaçları yemyeşil, Her yerde, Yıldızlar sanki bir şeyler anlatıyor. O anda işte o yıldız kayıyor birden, Ardından sen yazıyorsun, Eskiye aitsin, Ama geçmiş olamazsın. Neyse, güzel buralar, Su da akıyor ağır ağır, Düşündüm de, Ben, Hangi zaman girdabında, Nasıl bir güzellikte, Nasıl oluyor da kayboluyorum ki, Bugün? |
Bu başlığı okudum ve geldim şiirinize.
Dağlarla aşinayız şair.
O dağ ki içimde hiç... İçinde zerre
Bir dağla özdeşleşmek ne güzel.
Hele o dağla konuşmak.
Ben dağa bağırdım, dağ bana.
Sorduk birbirimize;
Orda insan yok mu?
Bir dağda kaybolmuştum. Onu anımsattınız.
Şair bazen kaybolmak iyidir.
Kendini bulursun.
Tebrikler bu dağ şiirinize.
Çok selâmlar...
Sevgiler. ..