k/adın defteri
gün ağarınca
ağarmıyordu yaşam... insan en uzağındaydı kendisinin ayrılıklar diyordu çalakalem yazarak aşk diyordu sevda diyordu biteviye... kimi taş kimi demir kimi tuğladan kozasını örmedeydi insan... tırnak yabanıydu parmakların kan yüreğin yabanı insan insanın yabanıydı çığlığını duyduk mu sesine ses arayanların nefesini duyduk mu kimdik biz neredeydik hep unutuyor muyduk hep sağır hep lal miydik birbirimize... gün ağarınca ağarmıyordu yaşam... 22/07/2020 ödemiş |