Namütenahiye
Dilhun oldu kalbim
Yetmiyor yokluğunda saye Gülmüyor belki yüzün Yetmiyor sana Berceste Müphem bir sevda sardı kalbimi Yokluğunda çok zormuş sevmek seni Sen zaili peydam oldun bilki sevgili San yetmecek bu güzellik besbelli Yıllarca elem çekti Sana tutsak bedenim Şimdi yavaş yavaş unutuyor kalbim sesini Maziye katacak elbet bir gün beynim seni Sana bu Berceste yetmeyecek O gün sevgili |