EY GARİP ÇOBAN
EY GARİP ÇOBAN
Dağların yoldaşı ey garip çoban Ilgit ılgit esen yeller senindir Al bohçanı çık yemyeşil ovaya İçtiğin su yediğin aş senindir Köydeki yavuklun aklına düşer Yâre sevda çeken,gönül senindir Sevdalı başının dumanı tüter, Çalan ezgi çalan kaval senindir Bir garip çobansın ovada düzde Çağlayan dereler ırmak senindir Yıldızlara bakıp hâyâl kurarsın Hayâlin umudun düşün senindir Çal çoban kavalı duyulsun sesi Sılayı ozletir kavalın sesi Bir de kuzuların meleyen sesi. Çalan nağme üfle nefes senindir. SELMA MERİÇ. |