Çığlıklarım Sessizdir Benim

Şu temmuz vazgeçmiyor inadından
Yaktıkça yakıyor sönmeyen yanımı
Umudun neresine tutunsam hani
Elinden tutacakmış gibi oluyorum
Bahar kesiliyor gözlerimde
İçimde bir ses
Çağlamalı diyor dereler çaylar
Açmalı beklenen gün yüzünü
Uzanıp usulca dokunmalıyım tenine
Gitmeliyim götürmeliyim memleketime
Uzakları yakın etmeliyim senin için
Ankara yozgat çocukluğum..
Düşer çocukluğun la aklıma
Anılar bir bir yeşeriyor
Koynunda kuzu yürekte ki sızım
Seviyormuş içimde ki çocuk
Ateşten bir buse bırakıyor
Dudak uçlarıma kor düşüyor
Yakıyor cehennem ateşi gibi
Yanıyorum gülüşünü öperek
Nar içi bedir bedir
Ay doğacak kara gecelere
Demem o ki sen de bil
Bak küllen dirilmiş ateş
Kor demler damarlarımda
Sokak sokak
Dağ dere kurt sürüleri
Allı morlu şehirler
Ne zaman el ele tutuşsak
İblis girer aramıza
Ne zaman palaz lansa sesimiz
Uçar gider nefsimizde
Hür dağdan esen yel gibi
Soran olmaz hesabını
Şimdi içime sığmayan
Sessiz çığlıklarım
Suyunu senden alan
Ham çelik gibi yarınlara
Gel aşk sevda işleyelim

Salim Erben