Düş
Fahrunnisa üzülme yahut üzül ve ağla
Dünyanın garabeti kapımıza dayanmış İçindeki yarayı gözyaşlarıyla dağla İyiliğin gemisi duydum ki çoktan yanmış Yaşadığın kırgınlık umudun son nefesi Yıldızların dökülüp güneşin söndüğü gün Çırpınan kuş misali kalbin kırık kafesi Üzgünüm Fahrunnisa üzgünüm yine üzgün Kalmadı tek bir nefer doğruyu haykıracak Adalet terazisi şaşmaktan bitap düştü Zihinlere zerk olmuş engeli kim kıracak Fahrunnisa gördüğün herşey belki de düştü |