DİKEN
Bir dikenim uzak çölde
Ruhsuz maddesiz ekmeksiz tuzsuz Beklerim birileri gelip takılsın diye Canlanacağım Ruhumu yakalayan yeni bir insanla Yağmur yıkar Ay parlatır mavi ışığıyla Bir gün yaralı bir kelebek Sarıca arı iğnesini batırmış ona Geldi kaldı yanımda Kurtaramadım Kanatları yadigar artık bana Diken yaşam Batır sok acıt diyorlar Ben mi, kime, kimi Biçilmiş bir yaşam illaki Diken olmamak için başkalarına Uçtum geldim bu çalılara Kapısına mandal olsam yaşamın Aç kapat sonuna kadar coşkulara Hoş gelişler ola Kaç kat başlangıç getirirdin Al at beni buradan bir ırmak kenarına Seyretmek acı artık olanları uzaktan Ben bir dikenim ucu sivri İncitmedim kimseyi Yalnızlığıma şarkı söylerim rüzgarda |