Üşütür Beni
Havada keskin bir kömür kokusu
Sinerken havaya acı acı Isınmaya çalışan evlerin tüten bacaları Yüreğimde yokluğunun korkusu Üşütür beni bıraktığın sevdanın o ince tortusu Bekle diyorum bekle kendi kendime... Kasım ayının her günü her anı. Şunun şurasına kaç mevsim kaldı... Gelecek ilkbahar için. Bir umut işte halen bir umut var Bu aralar yine soğudu buralar Hava karla karışık lodos esiyor Gözlerim kanlanıp, nefesim kesiyor. Esiyor da esiyor yokluğun beni üfürüyor. Gözlerinden esen sıcak rüzgârınsa Nafile... İçimi bile ısıtmıyor. *Seçim Seziş*2.11.2013-İstanbul |