KARANLIĞA RESMİNİ ÇİZMEK

Yokluğunu giyiyorum her gece
Yalnızlığımın çıplaklığını örtercesine
Ruhum sıkılıyor uyuyamıyorum
Bir ses yankılanıyor belleğimde
Geçmişim düşlerimi yiyor

Sar beni ..
Sevginle, gönlünle yüreğinle sar
Sar ki, yalnızlığında üşüyorum

Günler var ki, uyku nedir bilmez gözlerim
Resmini karanlığa
Resmini yokluğuna çiziyorum

Acemiliğime karşı geliyor da kalemim
Ne şairliğim işe yarıyor ne Ozanlığım
Çaresizliğim sazıma yansıyor

Yani ne anlatabiliyor
Ne seslendirebiliyorum seni
Anlayacağın daha işin başında yeniliyor
Ve yoruluyorum biliyor musun göçmen kızı..

Gözlerim uykuya ,ben sana hasret
Yani anlayacağın yine uyuyamıyorum
Hayırsızlığına vefasızlığına inat

Keşke gelsende bir gece vakti
Tek yanmasa odamın ışıkları
Hatta nede sokak lambaları

Seni böyle düşlemek daha güzel çünkü
Aydınlanmasın istiyorum tan yeri
Hatıralarındaki gibi göreyim istiyorum yüzünü
Çünkü ışıklar korkutıyor beni

Işıktan desem de inanma
Yokluğunu yok etmekten korkuyorum aslında

Çünkü ellerin ellerimde…sıcacık…
Karanlıkta gözlerini görüyor ,dudaklarından öpüyorum

Ne güzel şey seni sensizliğinde bile düşünmek
Ve sana ait hayallere dalmak
Ama ne yazık ki her şeyin bir sonu var çocuk

Dalmışken uykuya gözlerim
Unutmuşken tam üşümeyi
Bak yine geldi hasret nöbetleri

Yok yok alışkınım nen bunlara
Alışıklığım yokluğundan değil
Ayrılık sancılarından korkuyorum

Sevmiyorum sensiz uykuları
Zira yabancı bir düşle uyanıyorum
Ne olur gitme küçük tut ellerimden
Tut ve sar beni, sar ki çok üşüyorum

KAŞİF KANİ ERTÜRK
Eğitimci şair yazar
Sarıkaya şair ve yazarlar derneği başkan yardımcısı
NOT ; “ DARAĞAÇLARI YARGISIZ İNFAZLARA KURULU " kitabımdan