İÇ GÜDÜSEL SONLARbazen tanıdık duygular İç güdüler çekmecelerce dökülür eteğine ortalık buz kesigi hangi baharın goncasına dokunsam ellerimde soluyor karadan bir soluk yürüyor gözlerim fer fecir üşüyorum yapraklarımı sele vermiş bir orman gibi iç güdüler akıl yola çıkmadan yolu bitirir açık seçik konuşur da kulağım sağır bilinmezliğin soğuk yüzü üşütür iç sesim kalın paltolar giyer inceden duyarım paltolarımın soğuk harflerini yürekten akla akıldan yüreğe trafik çok yalındır bir ayaz çıkar bir fırtına ortalık karışır göz gözü görmez sis bulutu bağrış çağrış dağılır gerçekler yalanlardan ayrılarak yalım yalım ışıldar işte o vakit iç güdüler aklı karşılar “son “ der gibi Sibel Karagöz |