RAHMET
Kavrulmuş toprağın altında kökler
El açmış semaya yaprak çiçekler Her şey niyaz eder, bir medet bekler O’nun rahmetine açılmış eller Bütün canlıların, hal dili ile Yer yüzü konuşup, geliyor dile Sararıp solarken binler kafile O’nun rahmetini ister hep diller. En gizli ahları,niyazı duyan Denizi kaldırıp buluta koyan Rüzgarla gönderen apaçık ayan O’nun rahmetine çok aç gönüller Kıtalar ötesi yolculuk başlar Yanmış bitkilerde yıkılmış başlar Sanki alev saçar topraklar taşlar O’nun rahmetini bekliyor güller Müjde verir sema, şimşekler çakar Bulut süngerini,o kudret sıkar Hem serinletir hem her şeyi yıkar O’nun rahmetiyle canlılar güler İner damla damla, sel su karışır Hayata küsmüşler tekrar barışır Böcek sesi bülbül ile yarışır O’nun rahmetine şükreder kullar Aslı sudur bak sen, kemiğe ete Suyla hayat vermiş,her bir nimete O ne güzel ayna, sonsuz rahmete O’nun rahmetiyle canlanır çöller |