SÖNDÜM
Çocuktum bir zamanlar
Saçımı topladığım pembe bir tokam Gözlerim vardı yarına umutla bakan Kelebek gibi dolaşırdım sevinçle Hiç tahmin edemezdim sonradan, yaşayacağımı buruk bir hisle Sönüverdi hemencecik hayallerim Ben daima hedeflerimin gerçekleşmesini beklerdim Oysaki şimdi ne o eski ben benim, ne de kaldı eski güvenim Hayat doluydum Karanlığa döndüm bir anda Attım içime kederleri, yüreğimde söndürdüm sanki bir sigara Şimdilerde ise ne hevesim ne de ısrarcı ben kaldı Bİr anda kafam günlük hayata daldı Yok artık beklentim, arzum Avuntum bir parça yakalayacağım huzurum |