ÜVEYİK YÜREKkayıktaydı ömrüm dalga dalga yıkıldım yakamozların şavkıydı kursağımdan geçen nesnel batışlarım çırpına çırpına suya kesilmişti soluklarım insan bir liman arıyor sırtıma dağ ayağıma vatan dilime baba ben o limana çıkamadım bakışları üvey toprağı yaban dili yabancı limansız kaldım öznesi küreksiz kaldı bu üveyik yürek Sibel Karagöz |