Torunumun sözü üzerine...Yorgun muydum? Hemde çok Ama bu yorgunluğumu Hiç tınlamıyordu İçimde ki büyümeyen çocuk... Çünkü; Çok güzel geçmişti çocukluğum Bir hikâye kadar yaşanılası Ve bir o kadar da gerçek. Mutlulukların fazlalığı Acıyı unutturmuştu. O yüzden hiç büyümüyor Hep çocuk kalıyordu... Kızlarımın dediği gibi Ergenlikten çıkmak gerekiyordu belkide Ya ergenlik benden çıkmak istemiyorsa? Bunu hiç düşünen yoktu... Çünkü; Ergenlik nedir? Bilemedim Girmeme izin verilmemişti ki Çıkış yolunu bulayım Daha on yedisinde Atıldı nikâh imzam Ve kocaman, bambaşka Hiç tanımadığım bir hayata Merhaba demiştim Ukde kalmış içimde demek ki O gün bügündür hep ergen Hep ergen... Oysa artık iki torun sahibiydim Onur’lu bir Masal’ okumalıydım Onlara Saçları beyazlamış Gözünde gözlükler Ellerim titreyerek açmalıydım sayfaları Ama İçimde ki çocuk Çocuk olup oynuyordu torunlarımla Bir oyuncağı bölüşememek Ne kadar zevkliydi Legolardan araba, Mutfağı olan çiçekli bir teras yapmak Ve onların hayal dünyasına tanık olmak... Yorgundum Yorulmuştum İçimde ki çocuğa Ve çıkamadığım ergenliğe rağmen... Yıllar, yaşanılanlar yoruyor insanı Bunu dile getirdim İki yaşındaki Torunuma dedim ki; “Yoruldum ananem” Dedi ki; “Yorulma anane Lütfen yorulma...” Bütün yorgunluğum Bir anda Kuş olup uçtu... Onlarla birlikteyken Yorulmaya hakkım yoktu... 18.06.2020______Seher_Yeli Saat:13.20 Seher Zerrin Ceviz Aktaş |
Yüreğine sağlık. Yüreğiniz kavi kaleminiz daim olsun.
Selamlar saygılar