Ve
Şehveti aşka hülle biçtim

zaaf zebanisi ellerin gülerken çamura
hırsını alırken Güneş’ten akşam
yosun yüzümde Ay’ın demini çekiyor

kokumun ferinde sürünürken cefa
saman altıysa badelerin heyecanı
yalnızlık müebbet saksıda cenk ediyor

Devin
Öksüz kedinin çanağında
süt, kan kokuyor

zambak kökünde şerbet içerken kalbim
ağıt su verirken kuruyan mezara
kızıl kıyam nefesim ar damarımda üşüyor

kupa kenarında ip atlayan dudaklarının
saçlarıma bağladığı seslerin
hangi senfonisiyle kırbaç dans ediyor

Ki
Küfrü şirke köle sandım

Deşin
Yitik kedinin ciğeri
cehenneme çıra tutuyor

**

Ah yar
Canıma medet bir damlaya
kelepçe mi ter gülün
Suçluysa keşkeler
Kallavi ahvale
köşkü endam yasak külün


Ah can
Ne nursuz yolda sakalsız başlar
Ne salsız kolda salasız kuşlar
Alnımda yedi sena
katli bülbüle ağlar