kâfi
Öyle canım yanıyor ki sensizlikten
Nefes alamıyorum şu koca dünyada Ellerim ellerinde olmalıydı Gözlerim gözlerinde diye düşünmeden edemiyorum Dudaklarım sensizlikten kurudu Bir damlana muhtacım diyemiyorum Diyemiyorum ki tut elimi Kimselerin olmadığı yerlere gidelim İnsanların ve dünyanın telaşından uzak Bulamasınlar bizi unutsunlar istiyorum Diyemiyorum ki seni ne çok seviyorum Öyle canım yanıyor ki sensizlikten Her an her şeyi yapabilirim inan Mesela koşarak mahallene gelebilirim Benimsin diye haykırabilirim sokağında Gecenin sessizliğinde lambanın altındaki küçük kedi bakarken bana Yapabilirim inan bana Sabahın ilk ışığına kadar kapıdan senin çıkmanı bekleyebilirim sonra Gökyüzüne ilk bakışını,güneşten kamaşan gözlerini izlemek için Ah bir dönüp baksan bana Keşke bir baksan derdim Göremediğin en yakın yerdeyim oysa Sana geldim derdim sensin benim tek derdim Ellerine dokunmak mı hâşâ Nefes aldığın havayı solusam kâfi Bunca yıl bir aşk acıtır mı insanın canını Bunca yıl esir alır mı sol yanını Ya ver bu yıllanmış aşkın hakkını Yada ver gönlümü ver derdim Beyazmelek |