YÜRÜR GİBİYİM
Bahar geldi sandım, garip gönlüme
Meğerse kış basmış, çardak gibiyim Son baharın rengi, vurmuş yüzüme Sararmış, solmuş, yaprak gibiyim! Gücendim kendime, çıksam dağlara Varsam acem ili, gülüm bağlara Özüm yanar, hasret eski çağlara Hatıramda kalan, mazi’m gibiyim! Kervanım yürürken, gönül dağına Tuzakmış bu sevda, düştüm ağına Dolandım devranın, dönen çarkına Sarıldım dürüldüm, yumak gibiyim! Selam saldım yare, almaz selamım Düştüm ateşine, göynür yanarım Bir merhaba deyip, sormaz hatırım Kırk düğümlü iilmek çözer gibiyim! Vardım bir çınara, döktüm derdimi Vurdum yerden yere, yıktım bendimi Bir can oldum buldum, kendi kendimi Yatağından taşan, seller gibiyim! Can hıraş canımda, yanar bu özüm Savrulsada külüm, sönmüyor közüm Sanki ölmüş gibi, tavanda gözüm Son nefesin veren, mevta gibiyim! Kul Seyyah’ım binmiş, gider sal’ına Ağır aksak düştüm, ahret yoluna Ne çıkar bilemem, kara bahtıma Bilinmez bir yolda, yürür gibiyim.! tahsin şahin (kul seyyah) |