Kalem
Hangi aralıkta elime alsam
Kâğıda resmini çiziyor kalem Bundan kaçınmanın yolunu bulsam Açıkça ismini yazıyor kalem Selam verir gibi yüzüme baktı Ama ben girince dışarı çıktı Bir ışık söndürdü Bir ışık yaktı Karmaşık denklemler çözüyor kalem Oynuyor benimle beni deniyor Biz çizgi çekiyor başa dönüyor Israrın kârı yok elim yanıyor Sanki kor ateşte kızıyor kalem Beni kül bellemiş Seni yandığı Beni bir pervane Seni döndüğü Seni hep muzaffer Beni yendiği Seveni ezdikçe eziyor kalem Ne kadar dirensem aklımı çelip Sövsem de gitmeyip dövsem de kalıp Yanına umutsuz aşkını alıp Her gece rüyama sızıyor kalem Hele bu günlerde bozuk dengesi İnsan geçemiyor Canın yongası Görsen tek başına idam mangası Elleri tetikte geziyor kalem Her kanlı kavgada sürüyor başa Kolumdan tutuyor vuruyor taşa O cana kıyıcı kirpiğe kaşa Destansı övgüler düzüyor kalem Bakmıyor hukuka töreye dine Zulmünden kahrettim doğduğum güne Jandarmaya versem takmıyor gene Dalgalı sularda yüzüyor kalem Bakalım ne zaman karışır çarşı Ne zaman indirir başıma arşı Ne etsem muhalif Ne tutsam karşı Yoluma çukurlar kazıyor kalem Mantıkla arama çekti de perde Akılsız başımı uğrattı derde Belki ben bir yerde aşk başka yerde Kader çizgisini bozuyor kalem |