ah gönül ah sen şaşırdın yine
yapma gönül
niyetinde hiç hayra alamet değil
varlığın hiç yoktan bir külfet oldu yaşantıma

_ fırın tutunca da seni dizginlemekte zor

kıyamet’ime çeyrek kala
gölgeleyip de durursun güneşimi
senin atiden yok ki bir beklentin
isterik çırpınış tasın yine gün ortasında
günahı çağrıştırıyor’sun hiç yokken aklıma
daldan dala da dolanıyor kuralsız kolların
yine ihtimallerin kor közünde gözün

_ git sapıklığına bulama beni
sen isteyene ver o zehirli yemi

gözaltına aldığın benliğimi gel de azat et
uyumu yoktur senin istemlerine
azap duyar yasak elmaya heveslenince
umutsuz bir hastaya reçete yazan bir doktor olma
ne yersen ye deme
umutsuz kul bir ateşe kül olur
koyma sahipsiz yollarında öksüz ve yetim
geçmişten ben çoktandır aldım dersim

_ gidişte de temelli unut beni
o zaten hiç yoktu deyiver gitsin
hedefe varamaz ki su alan bir gemi

ah gönül ah
ham meyveyi neylesin ki yufka bir gönül
bak hakikate koşar avaz avaz
gelme mazide kal budur sana son niyaz
bundan gayri çekemem ki ben ah ile vah

_ beni kendine yakıştıramadı de
veya ne dersen de
aşkla yanan gönlün gözü göktedir
fani alem onu cezbetmez ki o ta içinin içindedir

bu böyle hiç gitmez ki
nefse boyun eğmekle bir yol selamete çıkmaz ki
kul olup da hak ipine yapış mayınca
kim ki bu fani aleme kul olmaya yeltenmiş
o anda da ahireti bitip de tükenmiş

eli de bohçası da boş gidenler
imanları da ağlar gözyaşı selinde
acizlikleri ise pişmanlıkta
heyhat ki dönememişler
son pişmanlığın zaten geçmişi tümden ziyan
geleceği de tümden viran

_ yan...


AZAP...(Kadri Atmaca) 02.06.2020