**ANNE**
anne..
hiç canımın yandığını söylemişmiydim sana. yada bir boşluktan sürekli düştüğümü. üstelik düşerken, mutluymuş gibi davranmanın ne kadar zor olduğunu. anne.. yalnızlık nasılda hapsetmiş beni kendine. oysa ağladım az önce ağlamak istemediğim halde. biliyorum bana yakışmaz ama kimseler görmedi merak etme. sen bile... ve düşündüm anne.. sende olmasan yaşaya bilirmiydim ben diye düşünmesi bile nasıl acıtıyor canımı. karanlık gecelerimde.. ne olur sen hep gülümse anne.. gözyaşların dayanılmaz işkence yüreğime.. bak bende gülüyorum artık, ne olur üzülme. unuttum çoktan onu merak etme.. ya da kızma ama. en azından deniyorum anne . hayat dedikleri şey. bu kadar acımasız olmasaydı keşke.. anne.. hiç canımın yandığını söylemişmiydim sana... temmuz 2008 |
Güzel bir özümsemeydi, sağlık ve başarılar dilerim.