GÖNÜL YORULURSUN
Deli gönül yine çıkmıştır baştan
Üşür kara kıştan,ıslandı yaştan! Deli gönül bıkmış bu acı aşktan, Gönül yorulursun ve durulursun. Sen ki deli gönül hep eğlenirsin, Diyar,diyar gezer ve yorulursun, Taştın deli gönül tez bulanırsın! Gönül yorulursun ve durulursun. Çoktur deli gönlün naz ve işvesi, Bitmez o eğlence,bitmez neşesi, Hiç bitmez,tükenmez tatlı işvesi! Gönül yorulursun ve durulursun! Gönül gezivermiş garbı ve şarkı, Hepten terk etmişin evi ve barkı, Yoktur deli gönül sende o korku, Gönül yorulursun ve durulursun! NAZIM TAŞTAN |