Mavi bir elbise
gözlerinde hüzün
Soyunu versen eteklerinin uçlarından
dökül’ ü verecekmiş gibi duruyor zaman
Bakışlarındaki güz
kimi zaman
aşina gülüşler maskelenmiş yüzüne

Bir daha gelmek mi yer yüzüne
Tövbeler olsun

Bir şehir ki iyot kokuları melteminde
Sabahları selam verir gemiler
Sahildeki özgürlük
Günün ilk ışığındaki vefa

İzmir şimdi uzaktaki yar
Güzel çocukluğundur
senin şahitliğinde geçer
zamanın yolculuğu
Daha on yedi demeden ergenleşen memelerinde
şahit olduğun
annenin gergefindeki oya
ve
belki de ilk
çiçekli saksının camından baktındı dünyaya
gözlerin
bu yüzden böyle efkarlı ve puslu bakar
sana sabah huzurlarını vermeyen dünyaya

belki bu yüzden sevdalısındır
huzurun omuzlarında gezdiği
nefesinin sen demek olduğu
o dal gibi oğlana

onsuz yaşamak mı
bir daha
tövbeler olsun