DÜŞLER VAHASIsoluğumda canı var nefesime katar içerim suya hasret vahalar berduşu yaralar benliği içli saatlerin zamansız zembereği ne zaman çalar ne zaman durur içimin duraksız yolculuğu gideri var sonu yok diyesi var sözü yok ne haberi ne kapısı ne kolu düşler vahası bir sabah daha yokluğuna açılan dünya perdesi pervazı var camı var üzerimde açılmayan gözü yürümeyi unutmuş ayakları canlanır iki kol bir kucak dünyam uyanır umudu terkisine koyar kucağıma nesnel özlemi yanağıma hasretin ıslak imzasını atar bir sabah daha doğar umudu koştura koştura sevdayı dillendire dillendire aşkı soluklandıra soluklandıra Sibel Karagöz |