Ah İstanbul terkedilmiş mabet gibi sessizsin
Öksüz yetim çocuklar gibi yalnız ve kimsesizsin
Fethinin yıldönümü ilk defa coşkusuz geçiyor
Üzülme gönüllerde değişmeyen yerindesin

Bomboş cadde sokakların neden böyle ıssızsın
Koca tarihlerde yoksun gibi sessiz ve sedasızsın
Sen yalnız değilsin İstanbul tüm dünya çaresiz
Kutlu olsun yıldönümün nice aşığın sevdasısın

Kurtuluşunun beşyüzaltmışyedi yılını kutlarken
Bir yandan da sanki düşmana esir düşmüşsün
Bugün büyük çamlıcadan sana tepeden bakarken
Korona virüs yüzünde adeta bizlere küsmüşsün

İstanbul sen İstanbul olalı her zaman cıvıl cıvıldın
Sana hayran insanlara ne kızardın nede sıkılırdın
Hiçbir savaşta top tüfek dinlemeden direnirken
Görünmeyen korona virüse dayanamayıp yıkıldın

Ayasofyada yükseliyor Fethinin kutlu nidaları
Yankılanıyor boş caddelerini titretiyor adaları
Fatih Sultan Mehmet Han’dan bize hatırasın
Bağrında yetiştirdin nice hükümdar ve Ata’ları


Hacı TİMURTAŞ