MONA LİZAMONA LİZA
MONA LİZAMONA LİZA
Ruhunda nasıl bir yangın alevlenmekte ki her an Parıldamakta yüzünde o buruk gülümseme Gözlerin sonsuzluğa dikilmiş ışıklı bir pencere Bilinmedik acılarla anlamlanırken yüzün En derin anılarla karılmış sende yüzün Görmedi senin gibisini kuruldu kurulalı dünya Çalkalanır denizler sanki hala o depremlerle Ruhumun kuşları kanat çırpar o derinliklerde Mona Liza ey o sevdiğim kadın Seni gördüm göreli canlandı gözlerimde sonsuzluğun özlemi Sevdim seni ey kadın acıların örneği Yangın bir yürek buldum şu gönlümün örneği Kıvranıp durdum nedensiz acılarla yıllarca Karmaşık duygular içinde aradım ben özlemi Ey benim sevdiğim kadın sevgilimin düşlemi Anlamadı hiç kimse yüzündeki melali Olamaz hiçbir yüz seninkinden anlamlı Alımlı ve durgun sessiz ve sevecenlik dolu Seni güldürmek için bilmem ki ne yapmalı Gülmeli oynamalı bekli de dövünmeli Neden ey kadın neden hep susuyorsun sen Bir susku anıtısın doğduğun günden beri Gül ey kadın bozma ruhumuzdaki hali İncitme o gülü inletme bülbülü o garip halli Neden kadın / ruhumuzdaki hasreti adın Ey erdemi ve onuru kadınlığın Sendin ve erdemindi sonsuzluğun özlemi En ince kıvılcımlardan yangınlara dönmüştün Yüzünde donmuş kalmış acıyla karışık hüzün Mona Liza ey o incecik kadın Şükret ki tanımadın bu çağdaki vahşeti Öğrenmedi pak ruhun ihaneti nefreti Ey acıların hamuru ve sevginin şöhreti Hangi rüzgâr taradı o yangın saçlarını Mona Liza ey o içimizdeki kadın Ruhumuzun özlemi Mona Liza ey o sevdiğim kadın O biricik kadın o masum kadın Neydi o halin bitmez tükenmez inadın Aradın yıllarca bıkmadan sonsuzluğu Aşkı inancı dostluğu ve susuzluğu Mona Liza ey o mis kokulu kadın Neydi istediğin ne geçti eline bunca aramadan Dinmeden durulmadan yorulmadan Ne istedin ne aradın durmadın Geldin ve yangınlarla yıkadın içimizi Mona Lizam benim ey o incecik yüzlü kadın Kim diye sorma bana Mona Lizam sensin benim Aynaya bak göreceksin Mona Lizamsın benim Ey benim Mona Lizam Mona Lizam benim ey Ahmet Kemal |