KARANTİNADA BİR ŞİİR
bir karantina şiiriydi
seni sevmek göçmen kuşlar gibiyim kanatlarımın altında uzaklar taşıyorum bir uzak öyküdeyim nice vakittir suretimde bir sır taşıyorum bu şiir kimin ustam... bir bozkır düşündeyim her gece aynı meleğin yüzünü sürüyorum dualarıma bir cehennem söndürüyorum her gece gözyaşım tuz üstüne tuz ben bu ağıdı susturamıyorum ustam... ustam kulağıma okunmuş ezan gibiydi adım bir bozlağın avazında saklı avaz avaz susuyorum oysa bir salaya duruyor öteki yanım bu uğultu dinmiyor merhamet et ustam... çorak bir toprağa gömsünler beni göğsümdeki ağrı dinmiyor ustam ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |