İşte Bu Benim Çığlıksızlığımbir devir ölümdü benim adım bir çağı kapayıp yeni bir çağı açan hasane kız oğlan kız toprakların düşlerini kurdurma bana ellerim yandı bir zaman gözlerimi sorguda kaç isimsiz mektuba kurban ettiğim uzaklığı bedenime sır olan şehir ayaklarımı çocuk masallarına emanet verdiğim kosova ve zlata filipoviç siz seslendiğimi duyacaksınız bir gün mostar köprüsü’nden berkovici’den jablanica’dan doboj’dan ve saray bosna’dan daha sonra bir cümle acılarımın sebebi topraksızlığım yetim kalmışlığımın anavatanından işte bu benim çığlıksızlığım saracak sizi yakıp kavuran dünyalarıyla esip götüren acılarıyla ve öksüz kalmışlığımın yarım yamalak hikayesizliğiyle, dolduracak rüyalarınızı sözlerim gururlu ve soylu direnişin filizlendiği kendi toprağımda ilk sabah ezanı ilk üzerime doğan güneş ilk umudun sıcak kanı yaralarınızı sarmaya sözüm var srebrenitza katliamı’nın akıl yitirten ilk günleridir çocukluğumu bildiğim kimliğimi okuduğum biraz daha büyüdüğümün ispatı ve seni seviyorum oğlum diyen anne’nin son haykırışı yaşamı kök hücrelerinden kavrayışım her geçen saat son sözü, ilk bağımsızlık günü gibi hatırlarım; "ölüm mü daha yakın yalnızlığıma" "yoksa yalnızlığım mı ölüme akraba" . Siyah Giyen Adamlar . |
Hissederek yazmışsınız resmen, kaleminiz daim olsun.