Seyre dalıyor gözler yorgun düşen raylara
Kara tren kalkıyor gariplerin garından
Öyle suskun, öyle dertli ki duruşu
Çığlığı duyulmaz ayrılık feryatlarından
Gideceği yollarda gözyaşı sel olur
Çağlayan gönüllerde dertli pınarlar akar
Yangın yüreklerde sızım sızım hasret ağlar...

İniltiler ağırlaşır bağrı yanık sevdadan
Yalnızlıklar çöker ekin tarlalarından
Başaklar gömgök bekler güneşi
Bir bahar yağmuru ıslatır geçtiğin yolları
Gerilerde bıraktığın hatıralar canlanır
Güllerin kokuları sararken hasretimi
Bir tutam saçlarını getirir avuçlarıma rüzgârın...

Bayrak gibi başımda salınır kırmızı şalın
Türküler vurur en sancılı yerimden
Sazımın tellerinden dökülür şiirlerim
Nice dağları delerim aşkından
Feryatlarım arşa değer, duyar mısın
Nice ülkeler, şehirler geçtim hayallerinle
Bu aşk öldürecek beni, çölünde kaybolurum!..

Efsane romanların aşkı yazılır geceye
Yakamozlar düşer sahilime
Rıhtımın aşıklar meyhanesinde dubleler
Sabahın ışıklarına vurur avazlar
Kaldırımlar sarhoş naralarında yıkılır
Adı sanı belli olmayan dilberler sırnaşır
İnan, kimse çalamaz kalbimdeki seni benden...

Leyla’yım sevdanın uzak eden illerinde
Atıp gitti beni tren gurbet elinde
Alın yazımız diye boyun bükerim
Tesellim mavi zarfa iliştirdiğin mektuplar
Geçecek mi mevsimlerim kıştan bahara
Kim bilir kuşlar bile uğrak vermeyecek
Yalnızlığım seni ana ana huzuru bulacak...

Zafer Direniş
...

KARABULUT