AH! KIZ KULESİ...
...................................................................Bırak, oralar sana göre değil
------------------------------------------------------- Siyah elbiseni giyinip düşsen yola ....................................................................Mavi güller ülkesinden gelsen!.. Gün batımı kızıllığı çöküyor gözlerime Güneş gömülüyor derinliğime İstanbul boğazı yalnızlaşıyor Aheste aheste elveda derken gün Kız kulesinden bakarım ufka Yapayalnız iç çekerim dertlerime Demli çay yudumlanır sensizliğime Gözlerinden vurgun yemiş gibiyim öylece... Martılar dolanır etrafımda arsız arsız Yalnızlığımı anlarcasına Sayamadım kaç kez sorti yaptılar İkaz mı, bir sır mı bilemedim Şimdi buradan kalkıp gideceğim Loş ışıklara yaslana yaslana Karanlığa düşen yoldaşım gölgemle Kaybolup gideceğim seni ararken... Ah! Kız kulesi, derdimi deştin yine Sen bir aşk makhumuydun dün Ben de senin gibi bu gün Aşkın prangalarında eskittim Sabahı olmayan geceleri Bir dilenci gibi dolaştım sokaklarında Islık sesimi bile duymadın sen Yok! Buralar haram oldu sevda adına Ben gidiyorum, dönmemecesine... Zafer Direniş ... KARABULUT |
Merhabalar Şairim.
Kimler yazmadı ki Şiir.
Kiminin hayali düşü
Kiminin cefası çilesi.
Kırk küsür yılını bu şehirde
Hayat mücadelesiyle tüketmiş bir insan olarak.
Saygı değer abim kadar met edemiyorum.
Yaşam düzeneği biz emekçiler için değil İstanbul
Dünyanın en güzel beldesinde de olsa
ÇİLEDİR
CEFADIR
SIKINTIDIR
DERTTİR
KAHIRDIR.
ÖZLEMDİR
HASRETTİR.
Kalemine yüreğine sağlık Abiciğim.
Selâmlar.