İmam Hatip’te!

Altmış iki senesi bir mutlu gündü,
Kur’an’a koşanlara kutlu düğündü,
Yurdun her köşesinden dostlar göründü,
Gönlü yananlar gördük İmam Hatip’te!

Hepimiz; köylü, fakir, yoksul canlardı,
Ayakkabımız yoktu, muhtaç anlardı,
Sıcak yemekler pişmez, zor zamanlardı,
Fukara canlar gördük İmam Hatip’te!

Harçlığımız paramız gelmezdi köyden,
Himmetler istemedik ağadan beyden,
Haberimiz olmazdı haftadan aydan,
Çetin sınavlar verdik İmam Hatip’te!

Dolmuşsuz otobüssüz yaya giderdik,
İmkânlarımız olsa aya giderdik,
Soğuk karlı yolları saya saya giderdik,
Sıcak sobalar sardık İmam Hatip’te!

Konya okullarında önde giderdi,
Başarılı olmaktı yegâne derdi,
Edepte irfanda tüm şehre liderdi,
Çokça ödüller serdik İmam Hatip’te!

Çok yönlü yetiştirdi hocalar bizi,
Ayırıp kayırmadı hiç birimizi,
Fark ettiler hepsi de değerimizi,
Saygın hocalar gördük İmam Hatip’te!

Sabahları sırayla derse girerdik,
Şapkalıydık hepimiz öyle giderdik,
Kıravatımız yoksa veda ederdik,
Hep intizama girdik İmam Hatip’te!

Allah’ıma hamdolsun o günler geçti,
Sabreden kullarına kapılar açtı,
Önümüze lütuflar nimetler saçtı,
Güzelliklere erdik İmam Hatip’te!

Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE)