CÜMLEM DEVRİKbenim sesim kısıktır voltajı düşük fakirhanem gibi cümlelerim devrik boynu yıkıktır kimsenin kimsesiyim cümlenin sonu kelimenin eli tutmaz ocak bezi öyle havalarda asılı kalır her birinin kulağı çekik yüzü asıktır damın kedisi birde külkedisi cümlesi devrik öznesiz yük’lem dolanır harflerim kimi merdiveni indirir alır getirir bir çocuk tanımam el o’lmuş kimi zamanı durdurur vedada son bakışta kalırım kah sigara duman duman her birinde ayrı bir film şeridi kaydırır kopuk kopuk kah yaram kanar kah gözüm akar demlenirim harflerimden utanarak kanarım yarama tuz basarak düş’e düş’e dolanırım kah kül olur savrulurum kah sarıdan yarıdan kedi olur koynuna kıvrılırım harf harf kül kül Sibel Karagöz |