Paradox
Sahte bir gülümsemeyle merhaba deyip sonra kalleşçe çekip gidiyorsun,
biliyorum yorgunsunuz yıllar kan içiyor toprak susuyor rüzgar ve sinsice sırıtıyor bir avuç mutluluk, öylece aklı başındaymış gibi durgun görünüp her neredeyse akmaya, gitmeye mecbur kalan avuçlarımızdan, kime gitmeli, kimle kalmalı, kime veda etmeli aynı türküleri söyleyen mülteci bir çocuğum ben üstelik gözlerimde matem, yüreğimde ateş hani bana söz vermiştin , hani beni de götürecektin, aydınlık o güzel günlere Ve hâlâ kahpece, sinsice, sırıtmaya devam ediyorsun hayat cebinde taşıdığın paradoxlarla.... |