ben en çok sana benzerdim
uzun
karlı kış gecelerinde titreyen bir kelebek gibi üşürdü geçmiş zaman sözlerinde... ben en çok sana benzerdim üşümezdi titremezdi yanardı içim.. arılar üşüşürdü dut dallarına göğeren elmaların çoğu yerlerde bir kızın vardı bir iki oğlun yaban ellerde... çiçeklenmiş bir dal gibi alıp eline okşardın nemli toprağı.. halelenmiş bir ay gibiydi yüzün hüzün sarısı gözlerin buğdaysı tenin ben kara kaşlarımla en çok sana benzerdim yorulmuş sözlerimle en çok sana benzerdim... döküldü şimdi kırıldı her şey... sen alıp başını gittin serseri bir bulut gibi maviliklerde ben kanat değildim ki kanattan bir telek ama yine de ben en çok sana benzerdim en çok sana... 17/05/2020 ödemiş |