bizim buralarda soğuktur kaldırım taşları
öyle oturmaya kimse cesaret edemez
dertlerin caddesine bağlanır o yol
çok fazla duyulmaz ayak sesleri

önce küçük bir kız çocuğu geçer
Salome’nin bekareti okutulmuştur ona
aşk nedir bilmez mesela
sonra büyür
büyüdükçe hayatın kadınına dönüşür
alın yazısı böyledir onun
sevmek ezelden beri yasaklanmıştır ona

sonra üç beş zibidi dadanır haraca
verebileceğim yalnızlık kalmıştır bir tek
ah! her okul çıkışına kavga bahanesiyle gittiğimiz
arkadaşlar olsaydı şimdi
bana okudukları yalnızlığı savunurlardı
bir garip felsefesini yaparak

bir de vakit çok geç olmuştur şimdi
annem bekler evde bir başına
bizim buralarda işte bekçiliğini de yaparlar namusun
neyse annem kimseye ilişme dediydi
en güzeli kulaklığımı takıp bir de müzik açıp
döneyim şu köşeyi