KumbaraÇocuk aklıyla kumbaraya para Attıkça içi gidiyor İsraf edene açar ya yara Öyle işte Her an ömründen ömür gidiyor… Ne yese Ne içse Her elbiseyi üstüne biçse Vaz geçer belki de Düşer ya bir gün dara Gerektir der para biriktirmek, ya yaşamdan kopsa? Oysa yarın yaşamayacağını bilse Öğüte kulak asmayan dille Göbeğinde balkon Yürür Çocuğun elinde balon En zirveye ulaşma hissi bürür Hele birde karnı toksa… İnsan ne zaman çalışmaya başlasa Emeklilik hayal olur sıkıştıkça Der durur o gün ah bir gelse… Alsa çalışmadan maaş Biriken ikramiye Dikse tarlayı Baksa bağa Yese dursa balı, yağı Olsa evrenin şahı! Ya hastalıklar, Ya giden gençlik Ya yaşlılık Garanti mi birikmişin o çağı Yıkılıverir seni görse böyle nelere şahit olmuş dağı… Dertler ya çoksa! Mal kimin Allah’a güven Daima çalış Kimseye muhtaç olmayana kadar Zira işlenmeyen demir pas tutar Pastan tenini kurtar Neyinden artarsa ver sadaka Derdin dünyalık olmasın Tembellikle tenin solmasın Rabbinle kur ibadetle alaka Zira budur dünyadan koparan gerçek yokluksa Saffet Kuramaz |