GÖĞÜ ÖPTÜMkulakları sağır eden aşk çarşafı yırtılır caaaarttt diye bir ses bu ses kağıt kesiği gibidir yırtar kalbi içindeki aldanışları tutar tutar da avuçlarıma döker işte anılar işte körlüğün beyaz yalanları ağzı kulaklarında inanışlar fısır fısır konuşurlar kulağımın dibinde yüreğimin köşesinde düşerim merdivensiz boşlukların susuz kuyusuna yüzüm düşer asar kendini eski bir resim gibi duvarsız geçmişime yağmaya başlar yağan yağmur mu kirpiklerimin ihaneti mi asılır urgan düşer yaş ıslanırım çalışmayan kalbimle ermeyen aklımla bir ninni bir masal duymak isterim belki beyaz bir yalana bulanmış "seni seviyorum " kalp işte yalanla gerçeği çözemez.. aşksız çalışmaz ve ben seni her özlediğimde göğü öperim alnından akan yarım yağmur tanesinden... Sibel Karagöz |