SİLİNİRDİM YAŞAMA DEĞMEMİŞ GİBİbaharın çiçeklerini ekerdim silip zımparalarla ovdugum yaşanmışlıklara gök yağardı ben yaşlarımla eşlik ederdim gün gökkuşağına boyanırdı ben altından geçerdim büyürdü umutlarım içimden taşar gamzelerime bulaşırdı elim ayağım çiçek açardı sonra sen dokunurdun sözün belini kırar yüreğime sokardın silinirdim çizdiğim mutluluk resimlerinden silinirdim ayaklarımdan başlar bedenimi sarar sarmaşık gibi silinen gözlerimden bakarım gözünün içine içine boşluğa bakar gibi bakarsın bomboş herkes gibi sende herkes gibisin der gibi silinirim yaşama değmemiş gibi SİBEL KARAGÖZ |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...