Özlemindeyim
Özlemindeyim
kokun gelir burnuma gülistana gömülür gönül açmaya gül utanır gözlerin pervane döner başımda deniz mavisi sahile vurur dalga dalga ıslanan kum utanır özlemin bir öpücük tadında dudağımı yalar kuru rüzgâr susamaya çöl utanır efkar vurur akşam üstleri bir yokluk sokar beni karanlığa aysız gece utanır sevdam başımdan aşmış yakmış bütün ateşleri yakarış benden uzak bir ben utanır kafeste bir güvercin çırpar kanadını kargıştan kafes utanır Ahmet Coşkun |