Yokluğunda bir sürü sen’ler var
Sensizliğin bir ipucu
Hiç yoktan iyidir
Diyor umut,
Bakarak
Kaldırarak başını
Gözlerinde bir gökyüzü
Maviye çalan yağmurlu,
Sanki demek istediği
Der gibi
İşimiz zor
Çok zor,

Geriye kalan
Oyalanmak
Bulutlara salıncak asmak
Sallanmak semadan semaya
Tutunarak rüzgarlara
Yelleri koklayarak
Bir beklenti işte
Ta oralardan
Gelecek,
Gelir diye,

Yoksa
Ne tuzu var nede tadı
Nefessiz bir soluk gibi
Şu hayat,
Zamanı öldürmek tek gayesi
Ellerinden tutan dahi yok
Fark etmiyor
İstediğin kadar yaşa
İstediğin kadar öl,

Issız bir dünya
Sessizliğe bürünmüş
Yankıları gömülmüş,
Bir tek ben varım
İçinde
Bir tek ben,
Yüreğimle
Ve içindeki sen
Dönse/m ne çare
Kalbe varmak
O
Kadar kolay mı sandın
Şu hiçligin çerçevesinde...

* Berlin, 04.05.2020 *

Talat Özgen