Hayatım
Güzel olan ne çok şeyi kaybettik.
Sokakta oyunları, vefalı komşuları Ve yaraya merhem olan o eski insanları. Elimine ettik sonra teker teker , Asimile olmuştu ruhları yaramazdı Bizim dost kelamlarımıza. Kendime bırakılmış bu muazzam yerden Baktım sonra etrafımdakilere Zavallı ben dedim. Ne kazandın hayattan? Hayıflandım önce, kızdım kendime Sonra dinledim iç sesimi ve dedim ki Değişmediniz ki sizler hâlâ Değilsiniz artık usumda ve hafzalamda Tanımadığım günkü saflıkta Artık tanıyor ,tanıdıkça üzülüyorum. Heyhat! Bizi kimsenin tükettiği yok; Biz onu kendimize kendimiz layık ettik. Bilmiyorum Belkide bir yerlerde hata ettik... Zülfü Canan |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle ve yüksek sesle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...